خاطرم هست که «حذف» به کارگردانی مایکل مان، اولین فیلمی بود که توسط
حوزه هنری آن سالها زیرنویس شد و پس از نمایش، سر و صدای زیادی بهپا کرد و موجب شعف
سینمادوستان برای استفاده بهتر از فیلمهای روز شد. آن زمان زیرنویس کردن یک فیلم ویاچاس
هزینه و وقت زیادی میبرد اما دستکم ادبیات و املای صحیحی ارائه میشد.
در حال حاضر به مدد تکنولوژی افسارگسیخته رسانهای، فیلمها بهسرعت و
به فاصله یک روز پس از انتشار، زیرنویس میشوند و متاسفانه پر از اشتباهات فاحش املایی
و انشایی هستند که بهمرور توانستهاند مخاطبان خود را تحت تاثیر قرار داده و این غلطها
را در ذهنشان جایگزین کنند. از بین خیل فیلمهایی که با زیرنویس منتشر شدهاند، آنهایی
که فاقد اشتباهات املایی و انشایی باشند انگشتشمارند و عجیب این که غلطهای مشابه
دارند که از آن جمله میتوان به «راجب» بهجای «راجع به» و «اصراف» در عوض «اسراف»
اشاره کرد. این نکته نشان میدهد که افرادی که زیرنویسها را تولید میکنند سواد کافی
برای این کار ندارند و حتی ریشه کلمات را نمیشناسند. متاسفانه بسیاری از این زیرنویسها
شامل کلمات رکیکی هستند که گاه از اصل آن پررنگترند و عرصه فرهنگی فیلم را به چالهمیدان
تبدیل میکنند.
همه اینها برای این است که مسئولان هنوز به درک درستی از نیاز امروزی
مخاطب و دسترسی سریع و عطش وی پی نبردهاند و فکری برای ارائه صحیح و قانونی فیلمهای
روز سینمای جهان نکردهاند و بیشتر فعالیتهای لحاظ شده هم چون روالی که از ابتدای
انقلاب داشتهایم سلبی و حذفی بوده است و سختافزارها توقیف شدهاند یا محلهای توزیع،
تعطیل که البته با گستردگی فضای اینترنتی و نبود دسترسی به خیلی از گردانندگان این
سایتها در این زمینه نیز موفق عمل نشده است.
این که همه باید تابع قانون باشند و موارد فرهنگی-هنری نیز استثنا نیستند،
صحیح است اما باید برای عطش مخاطبان در این زمینه فکری کرد و دستکم قانونی وضع کرد
که مطابق با آن، هم مردم از فیلمهای روز خوب و سالم بیبهره نمانند و هم با کنترل
صحیح، از تهاجم به ادبیات و زبان فارسی و جایگزینی ذهنی اغلاط فراوانی که مشاهده میشود
جلوگیری کرد.
هنوز دیدگاهی منتشر نشده است