«رحمان ۱۴۰۰ و پنج طبقه منفی» را روی صحنه می‌برم/ نقالی برای مردم است | پایگاه خبری صبا
امروز ۱۰ فروردین ۱۴۰۳ ساعت ۱۷:۱۸
صمد رحیمی در گفتگو با صبا:

«رحمان ۱۴۰۰ و پنج طبقه منفی» را روی صحنه می‌برم/ نقالی برای مردم است

صمد رحیمی به تشریح تفاوت دوره ششم همایش بین‌المللی تئاتر مردمی پیاده روی اربعین «روایت راهیان» با دوره قبل پرداخت.

به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، صمد رحیمی نویسنده و کارگردان تئاتر و سرپرست گروه تئاتر ایما از استان گلستان، با تلفیقی از نمایش خیابانی و نقالی به نام «هل من معین» نوشته ابوالفضل علی کوچکی و با بازی صمد رحیمی، ابوالفضل علی کوچکی و عبدالله رضایی در ششمین همایش بین‌المللی تئاتر مردمی پیاده روی اربعین «روایت راهیان» شرکت کرد و چند اجرا در محوطه تماشاخانه سیار «من الغریب الی الحبیب» کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان استان خراسان رضوی مستقر در عمود ۱۶۱ در مسیر شهر نجف به کربلای معلی داشت. از این رو به این بهانه گفتگویی با او درباره بخش هنرهای نمایشی «روایت راهیان» ترتیب دادیم.

صمد رحیمی در گفتگو با خبرنگار صبا درباره روش شرکت گروه تئاتر ایما در «روایت راهیان» عنوان کرد: سال دوم بود که در این رویداد شرکت می‌کردیم و در دوره پنجم با نمایش «عذیب الهجانات» در «روایت راهیان» حضور داشتیم.

او مضمون «هل من معین» را که در «روایت راهیان» اجرا برده است، اینگونه توصیف کرد: با ارجاع به سه شخصیت که در واقعه کربلا نقش داشتند و نام های آنها هرثمه ابن ابی مسلم، ضحاک بن عبدالله مشرقی و عزه غلام حر بن ریاحی است کار کردیم. آن‌ها هر کدام سرنوشت متفاوتی در کربلا داشتند؛ یکی در واقعه کربلا به کاروان سیدالشهدا نپیوست و علیه امام حسین (ع) اقدامی نکرد. دیگری برای مبارزه در صحرای کربلا شرط گذاشت که در صورت مغلوبه شدن سپاه امام حسین (ع) جنگ را ترک می‌کند و سومی هم بدون اذن سالار شهیدان به جنگ رفت و وقتی متوجه شد، دوباره برای گرفتن اذن بازگشت که در نهایت، شهید شد. «هل من معین» می‌کوشد از طریق داستان بین روایت های گفته شده و طی طریق زائران کربلا در مسیر بهشت ارتباط برقرار کند تا به آن‌ها بینش جدیدی بدهد زیرا هنوز آدم‌هایی در جهان وجود دارند که در این سه دسته قرار می‌گیرند.

این کارگردان درباره ارزیابی‌اش از ششمین دوره «روایت راهیان» گفت: زائران فراوانی در این مسیر در حال حرکت بودند به طوری که شبانه روز پیاده‌روی نزدیک موکب ها شلوغ بود. این موضوع می‌تواند در اجرای گروه های نمایشی و مواردی مثل هماهنگی‌ها تاثیرگذار باشد. هرچند ستاد اجرایی «روایت راهیان» کوشیدند تا شرایط مهیا باشد و این اتفاقات بر اجراها تاثیر نگذارد به طوری که تا حد امکان همه چیز بی کم و کاست برگزار شود. الحق که هم شان این خدمتی که برای امام حسین (ع) است و هم شان هنرمندانی که همراه کاروان حوزه هنری هستند، رعایت شده است.

وی در تشریح تفاوت این دوره با دوره قبلی که شرکت کرده بودند، اظهار کرد: در دوره قبل، گروه های نمایشی در موکب های مختلف تقسیم شده بودند و هر کدام در یک عمود مشخص اجرا داشتند. در دوره حاضر، همه گروه‌های هنری که با این کاروان بودند، در یک عمود و موکب به صورت متمرکز مستقر شده‌ و اجرا می‌رفتند؛ اتفاقی که قبلاً به این شکل نمی‌افتاد.

این نویسنده راجع به اجرا به زبان فارسی برای زائرانی که در میان آن‌ها عرب زبان وجود دارد و چالش‌هایی که هست، گفت: من معتقد نیستم که تعداد زائران عراقی از ایرانی بیشتر باشد بلکه نیمی از زائران را ایرانی ها و نیمی دیگر را عرب زبانان تشکیل می‌دهند و شاید اختلاف اندکی در این تعداد وجود داشته باشد. با این وجود، تلاش کردیم بخش‌های مهم اجرا به زبان عربی هم گفته شود تا بخشی از مخاطبان را از دست ندهیم و حداقل، مفهوم را بتوانیم برسانیم. نباید از این نکته غافل شد که گروه های نمایشی که به زبان عربی اجرا می‌کنند، در تعامل با مخاطبان فارسی زبان دچار چالش می‌شوند. همچنین، این ترکیب گروه های هنری عرب زبان و فارسی زبان در کنار هم که در جدول اجراهای روزانه «روایت راهیان» وجود دارد، تا حدی این مشکل را رفع کرده است.

این هنرمند نقالی را هنری دانست که از ابتدا با عوام در ارتباط بوده و برای مردمی که هیچ پیشینه هنری نداشتند، در قهوه‌خانه‌ها اجرا می‌شده است و ادامه داد: نقالی و نمایش خیابانی برای مردم است که اکثر آن‌ها تماشاگر حرفه‌ای تئاتر نیستند یا اجراها را از منظر هنری بررسی نمی‌کنند. ممکن است در زائرانی که دقایقی برای تماشای اجراها می‌ایستند، آدم‌هایی وجود داشته باشند که تحصیلکرده و هنرمند باشند یا تجربه‌ای در زمینه های هنری گوناگون داشته باشند یا اینکه اصلا قرابتی با فضای هنری نداشته باشند، همانطور که خادمانی که به زائران خدمت می‌کنند، هیچ شرطی برای این خدمت لحاظ نمی‌کنند و زندگی شخصی و جایگاه اجتماعی مردم را معیار قضاوت برای خدمت قرار نمی‌دهند. در بخش نمایش «روایت راهیان» هم همین بینش وجود دارد. رسالت هنرمند بیان مساله برای گوش های شنوایی است که وجود دارد و بعد از آن از عهده او خارج است.

این هنرمند تئاتر گلستانی درباره برنامه‌های آتی‌اش گفت: گروه تئاتر ایما زیر نظر اداره کل هنرهای نمایشی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی فعالیت می‌کند و قرار است از ۱۶ تا ۲۵ مهر ماه نمایش «رحمان ۱۴۰۰ و پنج طبقه منفی» را به نویسندگی و کارگردانی خودم در شهر گرگان روی صحنه ببرم که رویکرد امیدبخشی دارد و پیشنهادی برای بهبود معیشت مردم ارائه می‌کند. در صورت امکان، برنامه داریم که تا پایان سال جاری، دو نمایش خیابانی و دو تا نمایش صحنه ای دیگر هم اجرا داشته باشیم که هنوز قطعی نشده است.

صمد رحیمی در سخنان پایانی ابراز امیدواری کرد: امیدوارم به حق اباعبدالله الحسین همه انسان‌ها سعادتمند بشوند و پایان خوشی برای همگان رقم بخورد.

فرزاد جمشیددانایی

انتهای پیام/

 

هنوز دیدگاهی منتشر نشده است